کاش بدانی پشت این سکوتم چه غوغایی برپاست
فریاد می زنم از درون حیف که فریادم بی صداست

کاش بدانی در چشمانم چه چشمه های اشکی جوشیده
اشک هایی که هیچ کس بیرون آمدن آنها را نفهمیده

کاش بدانی این دل غمگینم بی توچه تنهاست
تنهایی که به اندازه تمامی این دنیاست

کاش بدانی پشت این خنده هایم چه غمی نهان است
غمی که خودش به تنهایی یک داستان است

کاش بدانی بدون تووقت مرگ شعر است در لبان من
دیگر نمی چرخد هیچ واژه ای بر فک وزبان من

کاش بدانی چشمانم برای دیدن جای خالیت چقدر بی فروغ است
دیگر تمام دنیا وآدم هایش پیش چشمانم دروغ است

کاش بدانی که چگونه غرور و دلم را شکستی
من پرنده تنهایی بودم که پنچره دلت را به رویم بستی