دلم گرفته است

ازدستم رفته است

در غباری از غم

از خودم رسته است

***

کلامش از پس چشمان شب زده

با سیاهی شب دمساز

مرده دلش سالیان

دراز نمی بیند نور را

***

من در هجوم خفاشن کلامش

زخم خواهم خورد

و اشکم امشب مرحم زخم هایم

سکوت در خلوت تنهاییم

***

مدتی باید بروم در خلوت سبز

و بخوانم ترانه آگاهی

و خدا شود برایم پناهی

خلوت تولد حقیقتم خواهد شد

.

.

.

.

(امروز روز اهدای خونه... اونکه خیلی دوسش دارم میخواست من امروز خون اهدا کنم البته از چشمام)

امیدوارم همیشه شاد باشید