قصه نبود،راه بود.خار بود و خون.
ليلي،قصه راه پر خون را مي نوشت.
راه بود و ليلي مي رفت
.مجنون نبود.
دنيا ولي پر از نام مجنون بود.
ليلي تنها بود.ليلي هميشه تنهاست.
قصه نبود،معركه بود.ميدان بود،بازي چوگان و گوي.
چوگان نبود،گوي بود.ليلي گوي ميدان بود؛بي چوگان.مجنون نبود.
ليلي زخم بر مي داشت.اما شمشير را نمي ديد.شمشير زن را نيز.حريفي نبود.
ليلي تنها مي باخت.زيرا كه قصه،قصه ي باختن بود.!
مجنون كلمه بود.نا پيدا و گم.قصه ي عشق اما همه از مجنون بود.!
مجنون نبود!
ليلي قصه اش را تنها مي نوشت!قصه كه به آخررسيد،مجنون پيدا شد.ليلي مجنونش را ديد.
ليلي گفت:پس قصه،قصه منوتوست!پس مجنون تويي!
خداگفت:قصه نيست،رازاست.اين راز منو توست.برملا نمي شود،الابه مرگ!ليلي تو مرده اي.
ليلي مرده بود...